De Neederlandse regering is de grootste mensensmokkelaar van allemaal.
“Kom,” zal minister Verdonk gedacht hebben, en natuurlijk haar voorgangers voor haar, Nawijn, Cohen, en hun voorgangers voor hen. “Kom,” zal minister Verdonk gedacht hebben, en ook nog eens uitgesproken, maar veel erger nog, gedaan: “Kom, laat ik eens werk maken van al dat gevlucht. Al die immigratie. Want dat kan toch veel beter!?”
En zo toog zij aan het werk. Want als die asielzoekers dan toch zo graag verhuizen en zich door allerhande duister gespuis van Afschuwelijk naar Beter laten transporteren, dan kunnen ze er toch moeilijk op tegen zijn wanneer wij er nog een schepje bovenop doen. Maar laten we eerst eens informeren hoe de reis tot nu toe is verlopen.
“Dus u heeft besloten om te vertrekken. Waarvandaan? Wanneer dan? Datum en tijd graag. Hoe dan? Noem elk transport middel. Met wiens hulp dan? Langs welke route precies? Over welke bergketen, welk stuk zee of oceaan? Door welk land, over welke grens? En waarom dan? Snel vertellen. U heeft geen tijd voor aanstellerij. Het is graag of niet.”
En klaar is de procedure! Zo gaat dat tegenwoordig. (LEES VERDER)
En klaar is de procedure! Zo gaat dat tegenwoordig. Een schop onder je kont kun je krijgen en meteen op straat zonder hulp of voorzieningen of het kamp in. Het volgende kamp, want je bent al van welkomstcomité naar ingangsvoorziening verkast. Dan hebben we nu nog deportatiecentrum, uitzetcentrum en in het gunstigste geval grenshospitium. Hoe dan ook. We sollen nog even door. Van afdeling naar afdeling. Van cel naar cel. Van kamp naar kamp. En dan mag de getraumatiseerde asielaanvrager nog blij zijn dat hij of zij niet tot de zogenaamde 'oude wetters' behoort.
Die mensen zijn hier al een eeuwigheid. Die hebben gewacht en gewacht en gewacht. Zij die geluk hadden, zijn erin geslaagd wat kontakten te leggen met de lokale bevolking, hier en daar wat vrijwilligerswerk te verrichten, de taal zich een beetje eigen te maken… En dat ondanks alles dat er aan werd gedaan om dit onmogelijk te maken. Kinderen op school, wat vriendjes en vriendinnetjes om de ellende te vergeten en te trachten enige kans op een toekomst te geven. Het hield mensen op de been.
Maar dan! Verhuizen! Uw centrum gaat dicht. Ons afschrikbeleid heeft gewerkt. Er zijn er nu nog te weinig van u om het open te houden. Verhuizen dus. Naar een centrum ver van dat waar u thans bivakkeert.
Morrend heeft u uw boeltje gepakt. Vooruit dan maar. Na een maandje voelt u zich er enigszins thuis. Maar dan wéér. Verhuizen! Nu beginnen de kinderen te mokken. De eerste keer kon u nog aan hen uitleggen. Alwéér??
“Kom op, zeg. Niet klagen!” hoor ik minister Verdonk al zeggen. (LEES VERDER)
"Kom op, zeg. Niet klagen!" hoor ik minister Verdonk al zeggen.“U was het die migreren wilde! Daar hoort verhuizen bij. We hebben nu eenmaal geen plaats. En bovendien, u heeft toch geen bezittingen.” De woorden van de minister passen intussen op een MP3 bestand dat niet groter hoeft te zijn dan 1 kilobyte. Hoe vaak zal ze dat al niet gezegd hebben!?
En zo verhuizen en verhuizen mensen en raken nog meer ontheemd dan ze al waren. Tot rust komen is er niet bij. Zekerheid krijgen is er niet bij. Van de ene dag op de andere verkast de Neederlandse staat vluchtelingen van hot naar her en is aldus uitgegroeid tot de grootste mensensmokkelaar van Europa.
Waar blíjven al die mensen? Het valt niet bij te houden! Waar zijn ze? Op straat? Onder een brug? Staan ze de daklozenkrant te verkopen of, tegen hun wil, hun lichaam? Zijn ze naar een aangrenzend land gegaan? Hebben ze in anonimiteit zelfmoord gepleegd, of zijn ze omgebracht, om vervolgens naamloos te zijn begraven? Zitten ze opgesloten in een van de vele grensgevangenissen die ons land inmiddels rijk is?
Geen idee! Laten we het minister Verdonk vragen! Die weet het vast!
De minister zal je aankijken alsof je gek bent.
“Die mensen? Da's toch duidelijk!” en weer drukt ze de repeat toets in:
“Kijkt u naar de cijfers! Die mensen, die zijn met onbekende bestemming vertrokken!”
Joke Kaviaar 13/6/06
