Home Doodsoorzaak Nr. 1 Stop Deportaties Hup Rita Hup

Shoppen Met Rita In Afrika Verdonk is wezen shoppen in Afrika, samen met haar collega-minister Van Ardenne. Ze deed dat in een vluchtelingenkamp in Kenia waar zo'n 90.000 mensen verblijven. Ze hebben er maar liefst 24 scholen. Wat een luxe! Daar profiteren ze nu echt van, die vluchtelingen, maar bovenal de ministers uit het Westen die hier uit de goedheid van hun hart wel wat harde valuta willen spenderen. Ja, dit is de perfecte groothandel in levende have waar de beide dames wel even gefilmd willen worden. Stoere Rita met zonnebril laat zich echter niet in de ogen kijken. Ziehier! Dit is nu zo'n kamp waarvan je kunt zeggen dat de mensen het er goed hebben. Zo'n kamp dat de verdedigingslinie om het fort Europa moet rechtvaardigen, want we hebben er geld in gestoken. En we zeggen: blijf hier en ga daarna terug naar huis want daar bent u nodig en bij ons bent u afval. We zeggen het maar vast. En er gaat toch niets boven “home”? Home sweet home! Ook al staat er geen huis en valt de grond niet te bewerken of ligt die vol met landmijnen. Het gaat om het sentiment. U hoort hier en wij horen in Nederland. Laten we de zaken wel gescheiden houden, ja! Een oer-Hollandse boerenkool met worst redenatie. U zult het toch niet lusten. Wij zijn niet zo'n vriendelijk volk als u denkt. Echt niet, gelooft u mij, u wilt niet naar Nederland. De vervolgfilm van het afschrikbeleid wordt persoonlijk aan de man/vrouw gebracht door haar hoofdrolspelers. Maar de goedkope B-film die het is mag in het Westen, in Nederland, natuurlijk niet al te gierig overkomen. Er moet wel wat uitgegeven worden aan spectaculaire effecten. Dus Rita, je moet wel ergens mee thuis komen, zal haar collega gewaarschuwd hebben, een beetje goodwill of zo. Nog even goed neuzen in de uitverkoop om zoals beloofd niet met lege handen te vertrekken. Nog even lekker shoppen voor afgeprijsde artikelen in de schappen van de echte onvervalste slachtoffers. Resultaat: 120 gelukkigen die zomaar hier mogen komen. 120 van de 90.000. Ongetwijfeld goed uitgeselecteerd. Naar nut en zieligheidgraad. Al gaan we natuurlijk eerst nog de keuringsdienst van waren (lees: IND) eropaf sturen voor de koop definitief wordt gesloten. De herkomst van het product moet exact overeenkomen met het etiketje dat erop zit anders moet het weer teruggestuurd worden en we weten allemaal wat voor een problemen dat geeft. Dan krijg je weer van die burgers in eigen land die vinden dat als je een product heb gebruikt, je het niet meer terug naar de winkel kan brengen omdat het dan niet meer te verkopen zou zijn. Nou, pech voor de handel in tweedehands mensen! Moet je maar geen nutteloze zielen verkopen. Dumpen die handel. Ze zijn nu eenmaal niet allemaal te redden en vooral niet bij ons. Tenslotte moet het zich ook nog willen schikken naar de inrichting van ons eigen huis. Laten we vooral niet de indruk wekken dat we meedoen aan de zieligheidcultus van al die actiegroepen in eigen land. Kritisch moeten we zijn! De rug recht houden waar anderen krom lopen. Nee, we geven ons geld niet zomaar uit. Verkeerde ingrediënten? Niet goed verpakt? Weg ermee! Zo. Zit je winkelwagentje vol, Rita? Op naar Holland dan maar weer. Om de ruilhandel van 'voor-wat-hoort-wat' te drijven. En nu ophouden met die kritiek op Rita! Kijk, ze laat mensen toe! Op eigen initiatief. Zomaar. Ja, 't is prachtig, Rita. Wat zit er verder nog in het boodschappenkarretje? Zongedroogde kant en klare verkiezingsbeloften? Ingeblikte en onbeperkt houdbare slagen om de arm? Inburgeringexamens op dikke siroop? Immigratieambtenaren op zuur? Verse smoezen? Ingevroren afspraken? Snel in de voorraadkast ermee. Wat in het vat zit verzuurt niet en daar hoeft het eigen volk niets van te weten. Wat de Nederlandse consument wel te zien krijgt, is de commercial die in het kamp Kakuma is geschoten: “Shoppen met Rita in Afrika”.   Joke Kaviaar, 26-1-06 NO BORDERS!

back to begin Home