Home Bajesboten Stop Deportaties NO BORDERS! De Bajes Van Babel

In de nacht van 15 augustus 2006 deed ik een nachtelijke burgerinspectie bij de Dordtse bajesboot Bibby Kalmar. Deze eindigde te gast bij de lokale politie. De reddingsboei van de Bibby Kalmar, die ik op dat moment bij me had, werd de inzet van een rechtszaak wegens 'diefstal en inbraak'. Tijdens de zitting werd de aanklacht verminderd tot verduistering danwel heling omdat voor het andere geen bewijs was gevonden. Hieronder volgt de procesverklaring. Vonnis was een boete van 150 euro. Minus het dagje zitten blijft over 100 euro of twee dagen. De inbeslaggenomen foto's van die nacht moeten van de rechter aan mij terug worden gegeven. Intussen is de bajesboot op de definitieve plek in de haven komen te leggen. En maakten andere burgerinspecteurs er alsnog foto’s van. Ook vond er in Dordrecht vorig jaar een manifestatie plaats tegen de bajesboot. Zie ook andere procesverklaringen over blokkade acties.

Procesverklaring, Dordrecht, 15 januari 2007 “In de bajesboot ben je reddeloos verloren!” Het doet er niet toe hoe de reddingsboei van de Bibby Kalmar die nacht van 15 augustus in mijn bezit is gekomen. Wat er toe doet is de vraag waarom het ministerie van justitie, waarom de bajesboot Bibby Kalmar, meent 'rechtmatige eigenaar' te zijn van die reddingsboei. Het ministerie, de Neederlandse overheid, handelt namelijk namens 'Het Neederlandse Volk'. Democratie noemen ze dat. Dus: Wanneer een overheid, die pretendeert namens mij te handelen, een bajesboot neerlegt in de haven van Dordrecht, of van Zaanstad, of van Rotterdam, met de bedoeling om daar mensen in op te sluiten die van nog geen strafbaar feit worden verdacht - Wanneer die overheid dat beleid uitvoert namens mij, zelfs al heb ik daarvoor niet gekozen, dan ben ik net zo goed rechtmatig eigenaar. Maar liever was ik natuurlijk niet rechtmatig eigenaar van zo'n onding! Die nacht, toen mij dat in de cel werd gevraagd, deed ik geen – zoals dat heet – 'afstand' van de reddingsboei. Immers, zo had ik daar al zittend en wachtend bedacht: Het protest tegen de door hen gevoerde politiek zou door voormalig minister Donner of bijna voormalig minister Verdonk moeilijk te ontkennen zijn, indien ik deze reddingsboei bij wijze van manifest persoonlijk aan hen zou kunnen bezorgen, mét deze aanklacht, deze woorden, die ik hier nu voorlees: Hier is uw hypocrisie! Dat is toch geen diefstal! In mijn ogen zou dat wel de minste, meest onschuldige, daad van verzet zijn geweest tegen de machtige deportatiemachine van de Neederlandse staat! Diefstal, dat is mensen hun leven afnemen. Dát is diefstal. De overheid maakt zich dagelijks schuldig aan deze diefstal, deze roof, deze gijzeling. De reddingsboei, die nu trots aan de kade bij de bajesboot hangt, is HET symbool van huichelachtigheid: Wie in de bajesboot belandt, is reddeloos verloren. Die valt niet te redden met een boei die allereerst buiten zijn bereik hangt omdat er tralies en prikkeldraad tussen zitten en dan ook nog eens omdat hij niet de enige is op die boot en dat er dus maar één reddingsboei hangt voor 500 gevangenen als die boot begint te zinken! Reddeloos verloren, daarmee bedoel ik ook: de kans op het opbouwen van een menswaardig leven ontnomen door uitsluiting en opsluiting. De kans op een beetje geluk gepikt, door egoïstische westerlingen die van hun welvaart maar geen genoeg kunnen krijgen. Reddeloos verloren tussen de radertjes van de immer malende kaken van een nationalistische traditie: het sluiten van de grenzen. Ik klaag aan; De staat der Neederlanden, haar vertegenwoordigers, en een ieder die stilzwijgend toekijkt. Ik leg hen ten laste, en daarmee mijzelf zolang ik er niet genoeg nog tegen onderneem; De stelselmatige schendingen van mensenrechten door ontvoering, mishandeling en moord, onder het mom van de vol-is-vol-democratie. Schendingen van mensenrechten die acceptabel worden gemaakt door stelselmatig te spreken over een stroom van 'vreemdelingen', die 'ons' land dreigt te overspoelen. Een stroom, of een vloedgolf, of een tsunami. Een regelrechte hetze, waarmee ingeprent wordt: het is zwemmen of verzuipen, een kwestie van overleven. Oftewel: migratie is gevaarlijk. Dat is smaad, laster en haatzaaierij. De slachtoffers hiervan zijn mensen. Mensen die de tocht naar hun vrijheid, hun leven, hebben gewaagd, tegen de muren van gesloten grenzen in, tegen de hekken op, hoe dan ook, omdat de noodzaak te overleven altijd sterker zal zijn dan al die pogingen om mensen het recht op vrije vestiging, de 'persuit of happiness', te ontnemen. En hoe vaak het ook wordt geroepen door populistische politici en pers; niet deze mensen zijn crimineel zoals wordt gesuggereerd, maar de politiek, die mensen met hun partijen op het Haagse pluche, wie ze ook zijn en hoe ze ook heten. Crimineel, dat is onschuldige mensen iedere vorm van menselijke waardigheid afnemen door opsluiting in kampen en boten. Crimineel, dat is mensen deporteren naar landen waar zij gevaar lopen, niet gewenst zijn, niet bekend zijn of simpelweg niet naar terug wíllen of kunnen. Crimineel, dat is het om bij dit alles grof geweld te gebruiken, omdat iemand het niet over zijn of haar kant laat gaan om als vuil te worden behandeld. Grof geweld, letterlijk: het slaan, trappen, slepen, sleuren, boeien, mond afplakken door politie, bewakers en marechaussee. Wordt wakker, burgers van Neederland! Vroeger of later zult u zich moeten realiseren dat niet alleen wij recht hebben op vrijwaring van angst en vrijwaring van armoede! De ingebruikname van de bajesboot Bibby Kalmar, kan onmogelijk worden verzacht door het ophangen van een reddingsboei. De ingebruikname van de Dordtse bajesboot is het zoveelste staaltje misdadige politiek. Wie daarvan het slachtoffer wordt, kan niet worden gered met een reddingsboei. De door mij gemaakte foto's – ik wil ze terug - door justitie zo mooi aan het dossier toegevoegd nadat ze van mij zijn gestolen door de Dordtse politie, laten zien wat dat is voor een ding, zo'n bajesboot: Maar het is slechts de buitenkant, die je ziet. Wat er binnen dergelijke deportatiegevangenissen gebeurt wordt goed verborgen. Alleen af en toe sijpelt een verhaal naar buiten. Wanneer een journalist voor cipier heeft gespeeld. Wanneer een pastor spijt krijgt. Wanneer een bezoeker uit een humanitaire of kerkelijke bezoekersgroep het waagt zich niet aan het door de overheid afgedwongen geheimhoudingscontract te houden. Wanneer een ex-gevangene, onuitzetbaar maar toch weer zonder enige middelen van bestaan en zonder papieren op straat gegooid, alle moed bij elkaar heeft geschraapt om de openbaarheid te zoeken. Af en toe. De doofpot gaat maar moeizaam open. Meneer of mevrouw de rechter, voor u een veroordeling over mij uitspreekt, en daarmee over mijn standpunten die ten grondslag liggen aan het feit dat wij hier vandaag tegenover elkaar staan - Voor u dat doet, als u er zeker van wilt zijn dat u werkelijk het goede heeft gedaan, zult u eerst zelf naar die boot moeten gaan, zich laten opsluiten in een kleine cel met zes mensen en het daar minimaal zes maanden zien uit te houden, terwijl u systematisch wordt vernederd en onderworpen aan psychische mishandeling, niet wetende hoe lang dat alles nog gaat duren. Het illegaal verklaren van mensen is hen het recht op leven ontzeggen. Het is een nieuw soort apartheid, die geen mens zou moeten accepteren. Ik doe dat in elk geval niet, omdat mijn vrijheid me niets waard is, zolang andere mensen, die er net zoveel recht op hebben als ik, die niet mogen genieten. Zo een vrijheid, beschouw ik als de vrijheid van een beul, die zelf geen vuile handen maakt. Zo een vrijheid, daar bedank ik voor. Recht voor allen, dus vrijheid voor allen. Zolang regeringen wetten blijven maken die mensen knechten, en in hun bewegingsvrijheid beperken, zal ik die wetten blijven breken. Joke Kaviaar NO BORDERS!