Home Bajesboten Stop Deportaties NO BORDERS! Mensensmokkel Gevangenenruil

LAAT ZE WAKKER LIGGEN VOORTAAN! We beginnen met breken! Bouwen aan de bajes van Babel Berichten van binnen The breaking begins! translation of We Beginnen Met Breken!

LAAT ZE WAKKER LIGGEN VOORTAAN! Er hebben zich bewakers achter hekken verschanst Tegen angst hebben zij zich goed beveiligd daar Zij houden er Slaven, gevangenen achter muren gestanst maar dat díe bang zijn is hun vrijheid niet waard Want er hebben zich politici achter plichten verschanst en met hun wetten gaan zij zélf de strijd nog niet aan Beloofd aan volgelingen die hun stem hebben uitgebracht zonder op te letten of 't was met 't gelijk aan hun kant Dus 't is toegestaan dat bewakers in apenpakjes met hun knuppels en hun waarheid in vakjes de gevangenen slaan 'Het zijn geen mensen!' Zo verklaren ambtenaren en herhalen journalisten 'het zijn maar illegalen gesteund door terroristen' Wij, de 'terroristen' zullen opnieuw ons voor de hekken verzamelen met koevoet en scharen contra camera's, wapens Neer de hekken van nationale grootheidswaan! Zichtbaar 't laf gezicht van die zich machtig achtten 's Nachts vol onzekere gedachten gelijk een gevangene van hen Terecht. Laat ze wakker liggen voortaan! Joke Kaviaar, 12 april '07 NO BORDERS!

translation: THE BREAKING BEGINS! WE BEGINNEN MET BREKEN! Wie gaat de muren breken, breken met de muren? Wie gaat met hamer en beitel, met koevoet en zaag? Wie gaat meteen en niet wachten? Want er is haast bij, het moet De muren moeten gebroken, geslagen, verzanden de stenen Tot gereedschap onze handen desnoods, vuisten, vingers, nagels De deuren gaan uit de scharnieren De sloten die gaan naar de smidse! Wie laat de papieren verrotten, door motten in kasten verslinden? Wie gaat met het wetboek de straat op en laat erom lachen en smalen door al wie ze brak, zotte regels? Ze vragen om meer overtreding Een voetveeg die wet, een poetslap, een slab, die zegt niks over wat moet Hoe verbieden ze dan deze handen die branden, slijpen en lassen? Pistolen gaan nu uit de holsters, dienders, gooi ze in 't vuur! Wie anders gaat bewakers wegsturen, ontneemt hen het recht om te slaan? Wie anders haalt de macht van de muren, laat het hek naar het land openstaan? Wie anders doet het, doet niet alsof? Zeker niet die, die zo'n wet heeft gemaakt! Die muren papieren, papieren muren, die spelen niks klaar zonder kogels, zonder boeien en cellen, zonder sleutels, zonder straf en beloning door al wie ze draagt, de uniformslaaf Voor wie er om vraagt staan ze klaar! Laat ons de muren dus breken, breken met de wet van de sterkste Slopen met zwaar materieel, gevorderd van de bouw van de staat Laat ons meteen en niet wachten want er is haast bij, het moet De vuren moeten ontstoken in gebouwen waar beambten ontvouwen al wat ze bedachten, gemachtigd hun geweten te verwerpen, om in stand te houden wat weg moet Niet langer! We beginnen met breken! 26-11-06 Joke Kaviaar NO BORDERS!

The Breaking Begins! Who will make the walls break, break with the walls? Who will with hammer and chisel, with crowbar and saw? Who will go right away and not wait? Because it is urgent, it needs to The walls need to be broken, beaten, bricks turning to sand Turning our hands into tools if we must, fists, fingers, nails The doors to fall from their hinges The locks to be send to the blacksmith Who will let the papers rot, by moths in closets be consumed? Who takes the law out on the street and let it be laughed at and mocked by all who broke them, silly rules? They're asking for more offending A doormat that law, a rag, a bib, that has no say in what needs to How will they prohibit these hands that burn, cut and weld? Pistols out of their holsters, you cops, throw them into the blaze! Who else will send the guards away take from them the right to beat up? Who else will take power from the walls, leave open the gates to the nation? Who else will do it, will not do as if? For sure not the one, that made such a law! Those walls of paper, paper walls, they can't pull it off with no bullets, no cuffs and prisons, no keys, no punishment and reward by the one to carry out, the uniform slaves Ready to serve when they're asked to! Therefore, let us break the walls, break with the law of the strongest Demolish with heavy equipment, claimed from the states' construction Let's go right away and not wait Because it is urgent, it needs to Fire needs to be lit in buildings where officials unfold all they made up, endorsed to reject their conscience, to maintain what needs to come down No longer! The breaking begins! 30/11/06 Joke Kaviaar; translation of We Beginnen Met Breken! NO BORDERS!

BERICHTEN VAN BINNEN Bij het weggaan zie ik op het blinkende water, zwanen in paringsdans, de veren even wit als de wanden van die vierkante schepen van gevangenschap De zon die de zwanen streelt, kent geen genade op de platte daken boven de opgeslotenen, daar achter die roosters in die containers voor levenslange ballingschap We hebben op de kade staan joelen, trommelen, zagen flarden papier, vanuit cellen toevertrouwd aan de wind, neerdwarrelen in de haven, berichten van binnen, onbereikbaar Hier, buiten, weerhield ons de wet van de grens met helm en hekken, boeien, knuppels en pistolen, terwijl daarbinnen de roep om vrijheid werd bestraft met isolatie De deuren gingen niet open, behalve om de afgewezenen die er wachten, niet wetend waarop, de monden te snoeren Vanavond vinden de zwanen het papier in het water en wat er op geschreven stond Joke Kaviaar, 2-4-05 bajesboten Rotterdam NO BORDERS!

BOUWEN AAN DE BAJES VAN BABEL Wij bouwen aan de bajes van Babel. Ver van 'onze eigen mensen' die er niets van willen verstaan. Niet verstaan de talen die er zullen worden gesproken, straks, als de bajes af is en ergens in het industrie gebied wordt neergelegd in de haven. Niemand weet waar dat is, tenzij ze er moeten zijn. Nog geen klank zal iemand ervan verstaan, van de talen die er zullen worden gesproken. Vooral de gevangenen niet, die onze bajes straks zullen bewonen. Een bajes meedeinend op het water van de haven. Die misselijk maakt als het stormt. Die al beroerd maakt als hij stil ligt. En wij bouwen voort. Wij, de vrije mensen. Aan onze bajes van Babel. Een voorbeeld hebben we! Dat ligt in Rotterdam, in de haven. Daar ging ik heen. Om foto's te maken. Foto's die nu afgedrukt bij mij op tafel liggen. Nietszeggend. Nietsvoelend. Alleen ik, door mijn herinnering aan het maken van de foto's, voel het nog. Omdat ik het toen hoorde; Babel! Vanuit de luchtkooien op de kade. Zoveel stemmen door elkaar. Allemaal andere klanken. Het was een hete dag. Snel schoot ik over het parkeerterrein. Klik. Klik. Klik. Bewakers konden door de netten, gespannen achter de hekken en het gaas, zien waarmee ik bezig was. Camera's registreerden mij terwijl ik de bajes registreerde en in mijn hart klopte de onvoorstelbare woede van de machteloosheid. Liever had ik hier met een slijptol gestaan. Met nog eens een hele massa mensen achter me. Voor de bajes van Babel. Zo één als er in mijn woonplaats ook gaat komen. Er wordt ijverig aan gewerkt door sterke mannen en grote machines die de taal van de opdracht verstaan. Zij zèlf zijn Babel! Want zij verstaan de taal van de wanhoop niet. Of de taal van de angst. Enkel de taal van de baas, die zegt: “We gaan de bajes van Babel bouwen, om al die vreemde mensen in op te sluiten, en jullie gaan ermee aan de slag.” Geen vragen. Geen twijfels. De taal van het loonzakje die boven de taal van de eenzaamheid gaat. Heel simpel. De bajes van Babel bouwen. De gevangenen in de luchtkooien. Zij komen van overal. Ze hebben allemaal hun eigen reden om naar het land dat de bajessen van Babel voor hen bouwt te komen. Natuurlijk weten ze niet dat ze op weg zijn naar de bajes van Babel. Ze denken dat ze hier kunnen werken aan hun toekomst en die van hun familieleden. Ze denken dat ze hier veilig zullen zijn en niet uitgeleverd zullen worden aan de ellende die ze ontsnapten. De doodsangst. De onzekerheid van bestaan. En dan bevinden ze zich op een dag ineens in de gangen en de cellen van de bajes van Babel. Eén van de bajessen van Babel binnenkort, als het aan ons nuchter Nederlanderschap ligt, want “die mensen horen hier niet” en “het zijn er veel te veel”. Maar luister dan toch! Door al die talen heen spreekt wat ons één zou moeten maken met ieder mens. De drang om te overleven. En die gevangenen, ook al spreken ze elkaars taal niet, verstaan dát wel van elkaar. Die drang om te overleven. Maar meer nog: hoe die de grond wordt ingestampt. Ze kunnen het zien in elkaars ogen. Voelen aan de manier waarop iemand lusteloos tegen het hek aan zit, op de grond. Worden er dagelijks mee geconfronteerd door de manier waarop groepjes mensen allemaal dezelfde richting oplopen in de luchtkooi. Als beesten, die van nature gewend zijn mijlen per dag af te leggen. Die doen dat ook. Heen en weer en rond en rond. Dan beweeg je tenminste nog. Eindeloos bewegen om het bewegen terwijl het nergens nog naar toe gaat, geen doel heeft, en het niet duidelijk is hoe lang het nog gaat duren. Ze leven nog, maar waarvoor eigenlijk? Als het aan de opdrachtgevers en de wettenmakers ligt, komt er in de haven van mijn woonplaats ook zo'n bajes van Babel. Nu zijn er overdag de stemmen van de bouwvakkers, en schijnt 's nachts het licht van de bouwlampen nog in lege cellen. Als ik daarvoor sta, hoor ik de stemmen die ik in Rotterdam hoorde, nu al daar. In onze eigen bajes van Babel. We kunnen er trots op zijn. Wij, de mensen van Zaanstad, die hebben gelezen in de krant hoe er voor de bajes van Babel wordt gezocht naar personeel. Bewakers voor het symbool van onze zakelijkheid. “Ik begrijp het echt niet,” zegt een vriend van mij “Waarom mensen dit bouwen, en er dan andere mensen instoppen.” Ik ook niet. Zou het zijn omdat we niet wíllen dat zij onze taal gaan spreken? Omdat we dan gedwongen worden naar hun verhalen te luisteren? Het is niet voor niets dat we vluchtelingen wegstoppen in centra ver buiten de door ons bewoonde wereld. Zo gaat de machine der vervreemding door. Als een wals over de harten van mensen. Het moet wel. Anders solliciteert er niemand naar de baan van sleuteldrager, deurensluiter en voederaar. Anders voelen mensen het: Dat niet die gevangenen beesten zijn, maar zijzelf. En dat dit de manier is, waarop zij de televisie, de DVD speler, de auto, het huis, en de vakantie bekostigen. Met besmet werk; het werk aan de bajes van Babel! STOP EN SLUIT BAJESBOTEN! Wie mee wil doen aan een op te richten werkgroep tegen de bajesboten in de Zaanse Isaac Baarthaven, kan me mailen. Joke Kaviaar, 11-6-06 NO BORDERS!

back to begin Home